Masaya sana

Nandito aco para mag saya. Pero parang mas lalo acong nalungkot. Wala na namang ibang tao kundi aco. Hanggang kelan ba aco mag-iisa?

PINILI MO ACONG IWAN

Inamin co ang mga pagkakamali co
Lahat ng 'yun ay nagawa co dahil sa pagmamahal co sa'yo
May mga tao acong nasaktan
Pero pinili mo acong iwan

Sinubukan cong ayusin ang lahat
Minabuti cong gawin ang dapat
Para maitama ang mga nagawa cong kasalanan
Pero pinili mo acong iwan

Hindi na aco nagtira para sa sarili
Upang huwag lang magkaroon ng kahati
Sa halip ay parang hindi mo naramdaman
Kaya pinili mo acong iwan

Lumuhod na aco at nag makaawa
Pinilit ibalik ang mga nawala
Pero aco ay iyong tinalikuran
At pinili mo acong iwan

Ipinaglaban kita sa lahat ng tao sa paligid co
Ibinigay co ultimo buhay co
Pero nagawa mo parin acong saktan
Dahil pinili mo acong iwan

LIGHTS AND SOUND MUSEUM

ARTWORK

Nabighani aco sa ganda mga ART na ito. Hindi aco may gawa n'yan. . hehe

BEH BUTI NGA!

Isa sa pinakamagandang bagay ang masarap pag single ka.



Ewan co ba kung bakit, pero totoong swerte sa pera ang walang lablayp. 'Yun ang naririnig co. Mukha namang totoo diba?





Dati ito lang ang meron aco eh. Buti na lang iniwan nila acong lahat. HaHa!

GOODBYE

__________________________________________________________

Cute award na naman galing kay Pajay. . Dito co na itatago para magkalaman naman 'to. Salamat parekoy!

Totoo ba?

Kapag sobra tayong nasasaktan marami tayong nakakalimutan. Madalas dito ay ang sarili natin. Nasasaktan sa iba't ibang dahilan. Iba't iba rin ang paraan kung paano natin ito itago o ilabas. Kung madalas nagrereklamo tayo at isinisisi sa iba ang nararamdaman nating sakit. Hindi natin maamin na isa din tayo sa may kasalanan kung bakit ganito ang nararamdaman natin. Kaya sa huli ang sakit ay nagiging galit. Galit na posible na naman pagmulan ng panibagong sakit. Kung minsan naman ay nagiging takot. Takot na pumipigil sa ating gumalaw at mabuhay ng normal. Tumingin tayo sa paligid. Alam natin na hindi lang tayo ang nasasaktan. Lahat ng tao nasasaktan. Ang iba hindi natin maririnig na nagrereklamo kahit alam naman natin na mas nasasaktan sila pero nagbubulagbulagan tayo. Hindi natin nakikita o posibleng ayaw din nating tingnan dahil minsan nagiging makasarili tayo.

Gusto co rin makita ng mundo na nasasaktan aco. Pero hindi obligasyon ng mundo na protektahan aco. Wala na acong magagawa para umiwas, kaya kailangan co na harapin ang katotohanan na tao lang aco.